< Previous66thema 4 delphiOrakeluitspraak17 Hoewel orakeluitspraken over de toekomst gingen, geloofde men dat ze de waarheid bevatten. Het lot van ieder mens en iedere god lag immers al vast. De uitspraak van het orakel kon dus niet opzij geschoven worden. Sterker nog: wie probeerde om het orakel te slim af te zijn, kwam altijd bedrogen uit. Er zijn zowel in de geschiedschrijving als in de mythologie vele verhalen waarin een belangrijke rol voor het orakel is weggelegd. Vaak gaat het om mensen die iets vervelends te horen krijgen en vervolgens proberen om hun lot te ontlopen, maar daardoor juist precies doen wat het orakel had voorspeld.Het beroemdste voorbeeld is de mythe van Oidipous. In dit verhaal is het de koning van Thebe die bij het orakel komt en hoort dat hij eindelijk een zoon zal krijgen, maar uiteindelijk door hem zal worden gedood. Hij probeert dit lot te ontlopen door het jongetje, Oidipous, in de bergen te vondeling te laten leggen. Het kind wordt door een herder gevonden en naar de koning van Korinthe gebracht. Oidipous groeit op als prins van Korinthe. Als hij volwassen is, hoort hij op zijn beurt van het orakel dat het zijn lot is om zijn vader te doden. Omdat hij denkt dat de koning van Korinthe zijn echte vader is, probeert hij aan dat lot te ontkomen. Hij keert niet terug naar huis maar gaat op weg naar de stad Thebe. Onderweg krijgt hij ruzie met een onbekende oude man en doodt hem. Uiteraard blijkt later dat de onbekende oude man Oidipous’ echte vader is. Zo is het lot toch vervuld.Het lot blijkt dus echt onontkoombaar te zijn, wat de mens ook doet. Bovendien blijkt dat de mens voorzichtig moet zijn met orakeluitspraken. Het is gevaarlijk om de toekomst te willen kennen, en de mens die te veel wil weten wordt al snel gestraft. In de mythologie zijn dan ook verschillende voorbeelden te vinden van mensen die weliswaar de toekomst kennen, maar daarvoor ook een prijs betalen. De beroemde ziener Teiresias is bijvoorbeeld blind. De Trojaanse prinses Kassandra kent de toekomst, maar op haar rust een vloek die ervoor zorgt dat niemand haar ooit gelooft. En eerder hebben we Phineus al ontmoet, die voor zijn voorspellingen is gestraft met blindheid en met de komst van de Harpijen.Een Vlaams wandtapijt uit de 16de eeuw toont de Schikgodinnen, de Μοῖραι. Zij bepalen het lot van iedere sterveling door middel van de levensdraad. Klotho spint de draad, Lachesis meet hem af en Atropos knipt de draad door. Het wandtapijt hangt in het Victoria and Albert Museum in Londen. 675101520251ὁ ΛυδόςLydiërὁ βασιλεύςkoning3τούσδε τοὺς δεσμούς acc mvdeze boeien4τὰ ἀκροθίνια mvbuit die aan een god werd geofferd5νικάωoverwinnenοἱ Πέρσαι, ῶν, αις, αςde Perzen7ἄπιστοι mvonbetrouwbaar8μάλιστα bijwvooral, het meest9δεῦρο bijwhierheenἔπεμψαaor van πέμπωπολλὰ ἱερά mvveel offerdierenθύωofferen10ἔψευσαaor van ψεύδωψεύδωbedriegenπρολέγωvoorspellen11πολεμήσειςjij zult oorlog voerenπολεμέω (+ dat)oorlog voeren (tegen)μεγάλην ἀρχὴν καταλύσειςjij zult een groot rijk vernietigen12ἡ ἀρχή1 begin2 heerschappij, rijkδιότιomdat, doordat13μείζων ἤgroter dan14συμβουλεύω1 raad geven2 + inf aanraden om16ἡ ἀλήθειαde waarheidἔκρυψαaor van κρύπτωκρύπτωverbergen17ἐγέλασαaor van γελάω18ὁ νήπιοςdwaasοὐδείς, οὐδενόςniemand19ἔξεστι(ν) + infhet is mogelijk omἡ τύχη1 lot, kans2 geluk3 ongeluk20ἐπικλώθω + datbepalen voorαἱ ΜοῖραιMoirai (zie afbeelding)21πέρθωverwoesten22τὸ μάντευμαorakel(spreuk)ἐπερωτάωverder vragenοὐδέν, οὐδενός niets 23ἐπιθυμέω1 + gen verlangen naar2 + inf ernaar verlangen om24ἤλπισαaor van ἐλπίζω25τάδε acc deze dingen, het volgendeὁ μῦςmuis26μικρός nom klein27ἡ ψύλλαvloμέγας nom groot28ἀγνοέωniet begrijpen, niet weten29ἱκανῶς bijwvoldoendeἐφύλαξαaor van φυλάττωμαντευμαἯκεν εἰς τοὺς Δελφοὺς ὁ τῶν Λυδῶν βασιλεὺς Κροῖσος. Ὁ δὲ Κροῖσος σφόδρα ἠγανάκτει τῇ Πυθίᾳ καὶ εἶπεν αὐτῇ· «Τούσδε τοὺς δεσμοὺς παρέχω τῷ θεῷ ὡς ἀκροθίνια τοῦ πολέμου· ἐμὲ γὰρ ἐνίκησεν ὁ Κῦρος, ὁ τῶν Περσῶν βασιλεύς, καὶ εἰς δεσμούς μ’ ἤγαγεν. Ἀλλ’ ἐθέλω σ’ ἐρωτᾶν· τί οἱ τῶν Ἑλλήνων θεοὶ ἄπιστοί εἰσιν; Ἐγὼ γὰρ ἀεὶ τὸν Ἀπόλλωνα ἐτίμων μάλιστα, πολλάκις δὲ δῶρα δεῦρο ἔπεμψα· πολλὰ δὲ ἱερὰ ἔθυσα. Ἀλλὰ σὺ ἔψευσάς με. Προέλεξας γάρ ποτέ μοι· «Εἰ τοῖς Πέρσαις πολεμήσεις, μεγάλην ἀρχὴν καταλύσεις.» Διότι δ᾽ ἡ τῶν Περσῶν ἀρχὴ μείζων ἐστὶν ἢ ἡ τῶν Λυδῶν ἀρχή, ἐνόμιζον ὅτι σὺ συνεβούλευές μοι πολεμεῖν. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ἐπολεμήσαμεν, ἐνίκων οἱ Πέρσαι. Τί οὖν σὺ καὶ ὁ θεὸς τὴν ἀλήθειάν με ἐκρύψατε;»Ἡ δὲ Πυθία ἐγέλασε καὶ εἶπεν τῷ Κροίσῳ· « Ὦ νήπιε, μὴ ἀγανάκτει. Οὐδενὶ γὰρ ἀνθρώπων ἔξεστι τὴν τύχην φυγεῖν, καὶ σοί ποτε ἐπέκλωσαν αἱ Μοῖραι ὅτι οἱ Πέρσαι σε πέρσαι ἔμελλον. Ἐπειδὴ δὲ ἤκουσας τὸ μάντευμά μου, οὐδὲν ἔτι ἐπηρώτησας· πολεμεῖν γὰρ ἐπεθύμησας καὶ τὴν τῆς νίκης τιμὴν λαβεῖν ἤλπισας. Ἡ δὴ τῶν Περσῶν ἀρχὴ μείζων ἐστὶν ἢ ἡ τῶν Λυδῶν ἀρχή, ἀλλὰ σκόπει τάδε· ὁ μῦς τοῖς μὲν ἀνθρώποις μικρὸς εἶναι δοκεῖ, ταῖς δὲ ψύλλαις μέγας. Ἐγὼ μὲν οὖν οὔποτέ σε ἔψευσα, σὺ δ’ ἠγνόησας τὸ μάντευμα καὶ τοὺς Λυδοὺς οὐχ ἱκανῶς ἐφύλαξας.»72thema 4 delphiEen reis naar Delphi20 De Griekse schrijver Pausanias schreef in de 2de eeuw n. Chr. een Rond-leiding door Griekenland. Een echte reisgids was het, die zeer populair was onder Romeinen. Griekenland was al tweehonderd jaar Romeins gebied, maar onder invloed van keizer Hadrianus, een groot bewonderaar van alles wat Grieks was, leefde de belangstelling voor Griekenland op. Voor de reizende Romein was Pausanias’ boek een mooie voorbereiding op een bezoek aan Griekenland. Natuurlijk ontbrak ook Delphi niet in de beschrijvingen.Delphi ligt in zijn geheel op een steile helling, zowel de stad zelf als het heilige terrein van Apollo. Dat is uitgestrekt en ligt in het bovenste deel van de stad. Het is doorsneden door een netwerk van straten. […]Bij de toegang tot het heilige terrein staat een bronzen stier, gemaakt door Theopropos van Aigina. Het is een wijgeschenk van de burgers van Korkyra. Het verhaal gaat dat op Korkyra een stier de kudde verliet, van de weide naar de zee afdaalde en daar begon te loeien. Toen dat iedere dag opnieuw gebeurde, ging de herder ook naar de zee en zag daar een enorme school tonijnen. Hij vertelde dat aan de Korkyraiers in de stad. Zij wilden de tonijnen vangen, maar hun pogingen waren tevergeefs. Daarop stuurden ze een gezantschap naar Delphi en zo offerden ze de stier aan Poseidon. Meteen na het offer vingen ze de vissen en hun wijgeschenk in Olympia en Delphi was het tiende deel van de vangst. […]Het schathuis van de Thebanen is gebouwd van oorlogsbuit, evenals dat van de Atheners. Of de Knidiërs hun schathuisje gebouwd hebben ter gelegenheid van een overwinning of om te pronken met hun rijkdom, weet ik niet, maar het Thebaanse schathuisje komt van de buit uit de slag bij Leuktra en het Atheense van de buit op het leger dat met Datis bij Marathon landde. De Kleonaiers werden net als de Atheners door een pestepidemie getroffen, maar in opdracht van het orakel van Delphi offerden ze een bok aan de opkomende zon en werden zo verlost van de ramp. Daarom zonden ze en bronzen bok aan Apollo. […]De Atheners hebben een stoa gebouwd van de schatten die ze in de oorlog met de Peloponnesiërs en hun Griekse bondgenoten veroverd hebben. Daar hangen de boegversieringen van de schepen en bronzen schilden. De inscriptie daarop noemt de steden waaruit de Atheners wijgeschenken hebben weggehaald. […]De door de Delphiërs zogenoemde Omphalos (Navel) is gemaakt van wit marmer. Ze zeggen dat dit het middelpunt van de aarde is en Pindaros heeft een ode geschreven waarin hij ook iets dergelijks zegt. 5101520253073In de voorhal van de tempel in Delphi staan levenswijsheden voor mensen gegrift, geschreven door mannen die de Grieken de Wijzen noemen. […] Deze mannen kwamen naar Delphi en wijdden aan Apollo de beroemde spreuken ‘Ken U zelf’ en ‘Niets te veel.’ […]Dat waren de overblijfselen die het meest vermelding verdienen en in mijn tijd nog in Delphi aanwezig waren.pausanias, Rondleiding door Griekenland, X.932 (fragmenten). Vertaling Peter Burgersdijk.Het heiligdom van Delphi zoals het er nu uitziet, hoog in het Parnassusgebergte. In het het midden de overblijfselen van de Apollotempel, die het hart van het complex vormde. Op het benedenterrein, links op de achtergrond, was onder andere een sportcomplex gesitueerd.35Na al die eeuwen drukt de godin Athena nog steeds haar stempel op de stad die haar naam draagt. Het Parthenon is het symbool van de stad, zoals het dat in de Oudheid ook al was. De stad die tot grote bloei kwam nadat de Perzen waren vertrokken. De stad waar het volk de beslissingen nam en waar machtige leiders konden worden verbannen. De stad die in de 5 de eeuw v. Chr. het culturele en politieke centrum van heel Griekenland was.De verhalen in dit thema gaan over politieke bondgenootschappen en over de volksvergadering. Over de bouw van tempels en over de drukte op de markt. En we lezen hoe het afliep met Iason en Medea.9athene850 v. Chr.1200 v. Chr.3000 v. Chr.500 v. Chr.336 v. Chr.31 v. Chr.Perzische & Peloponnesische oorlogenHellenismeStadstaten & kolonisatieBronstijdSalamisPeloponnesische Oorlog (431 v. Chr. – 404 v. Chr.)Verwoesting Akropolis(480 v. Chr.)AthenePeiraieusDelischAttische Zeebond (479 –404 v. Chr.)Herbouw Akropolis (447–406 v. Chr.)Euripides’ Medea (431 v. Chr.)AiginaattikaDelosPerikles(495–429 v. Chr.)De Akropolis bepaalt nog steeds de aanblik van Athene. Sinds 1975 vinden grote restauratie werkzaamheden plaats om schade te herstellen die is veroorzaakt door oorlogen, hergebruik, verkeerde reconstructies en luchtvervuiling . Op de achtergrond is de haven Peiraieus te zien.142Proloog De tweede Perzische Oorlog, een invasie onder leiding van koning Xerxes, was geëindigd in een grote nederlaag voor de Perzen. Aan Griekse zijde waren Athene en Sparta de grote leiders geweest: Sparta op land, Athene op zee. In de jaren na de overwinning op de Perzen ontwikkelde vooral Athene zich tot een grootmacht in Griekenland. Niet alleen in de politiek, maar ook op cultureel gebied was Athene vijftig jaar lang het middelpunt van de Griekse wereld.Direct na de Griekse overwinning bij Plataiai richtte Athene met een groot aantal andere stadstaten de DelischAttische Zeebond op. Dit was een militair bondgenootschap, dat zich wilde voorbereiden op een eventuele nieuwe Perzische invasie. Enkele leden van de bond leverden schepen voor de gezamenlijke vloot, maar de meeste betaalden hun bijdrage in geld. De naam van de bond verwijst naar Attika, de streek waarin Athene ligt, en Delos, het eiland waar de schatkist werd bewaard.Al snel werd de bond volledig door Athene gedomineerd. De kas van de bond werd naar Athene verplaatst, en er werd zelfs beweerd dat het geld van de bond werd gebruikt voor het grootscheepse bouwprogramma dat in Athene werd gestart. De stad was door Xerxes verwoest en de Atheners wilden haar in volle glorie weer opbouwen. Op de Akropolis werd bijvoorbeeld begonnen met de bouw van de grote tempel voor Athene, het Parthenon. Om ook in oorlogstijd veilig de havenstad Peiraieus te kunnen bereiken werden er twee ‘Lange Muren’ van ongeveer 6 km gebouwd van Athene naar de zee.het tijdperk van periklesSinds het eind van de 6de eeuw v. Chr. was Athene een democratie. Belangrijke beslissingen werden door het volk genomen en de meeste belangrijke functies werden door het lot toegewezen. Toch kende Athene in dit gouden tijdperk een grote leider: Perikles. Hij werd herhaaldelijk gekozen tot στρατηγός (legeraanvoerder), een van de weinige functies die door middel van verkiezingen werden verdeeld. Zijn belangrijke positie had hij echter te danken aan zijn enorme overredingskracht in de volksvergadering. Hij slaagde er steeds opnieuw in om de steun van de Atheense burgers te krijgen voor zijn voorstellen. In feite was hij de ongekroonde leider van Athene en de vijftigjarige bloeitijd wordt dan ook vaak ‘het tijdperk van Perikles’ genoemd.Het bouwprogramma, de vloot, de handel die daardoor mogelijk werd en het geld van de bondgenoten zorgden er gezamenlijk voor dat Athene de machtigste, rijkste, sterkste en volgens sommigen mooiste stad van Griekenland werd. Intellectuelen en kunstenaars kwamen vanuit andere streken naar Athene en ook de stad zelf bracht vele grote namen voort. De geschiedschrijvers Herodotos en Thoukydides, de filosoof Sokrates, diens leerling Plato — ze werkten allemaal in Athene. De Griekse tragedies die tegenwoordig nog steeds worden uitgevoerd, werden in deze tijd in Athene geschreven. De architectuur en beeldhouwkunst bloeiden door de bouw van nieuwe tempels. De debatcultuur in de volksvergadering zorgde ervoor dat de welsprekendheid een hoog niveau bereikte. En ook natuurfilosofen kwamen naar Athene. Perikles merkte ooit op dat Athene de ‘school van Hellas’ was.Toen de DelischAttische Zeebond door Athene steeds meer behandeld werd als een eigen imperium, groeide de weerstand tegen het Atheense leiderschap. Enkele stadstaten kwamen in opstand en probeerden de bond te verlaten. In dit soort gevallen werd de bevolking streng gestraft: de mannen werden gedood en de vrouwen als slaven verkocht. Bovendien ging Sparta Athene steeds meer als een bedreiging zien. In 431 v. Chr. brak tussen de twee grootmachten de Peloponnesische Oorlog uit, die (met enige onderbrekingen) tot 404 v. Chr. zou duren. Sparta kwam als winnaar uit deze oorlog tevoorschijn en Athene werd onderworpen. De democratie werd afgeschaft, de Zeebond werd ontbonden en de Lange Muren moesten worden afgebroken. De leidersrol van Athene in de Griekse wereld was uitgespeeld.Athene & Periklesthema 9 athene143Perikles spreekt op de Pnyx de volksvergadering toe. Illustratie op basis van een schilderij uit 1852 van Philipp von Foltz, Maximilianeum, München.150zaken waren dan ook verhitte debatten over het ‘belang van het volk’. Als een jury besliste dat een eerder besluit van de volksvergadering verkeerd was, was de conclusie niet dat de vergadering een fout gemaakt had, maar dat het volk door zijn leiders was misleid. De oorspronkelijke indiener van het voorstel werd dan gestraft. Een bijzondere vorm van rechtspraak was het ostracisme, genoemd naar de ὄστρακα (potscherven) die ervoor gebruikt werden. Hiermee kon een Athener voor tien jaar uit de stad verbannen worden. Deze procedure was bedoeld om te voorkomen dat iemand te veel macht kreeg in de volksvergadering. Elk jaar werd er in de volksvergadering gestemd of er een ostracisme nodig was. Als het antwoord ja was, werd er gecontroleerd of het vereiste aantal van 6000 mannen aanwezig was. Vervolgens moest iedereen op een ὄστρακον de naam krassen van degene die volgens hem de verbanningsstraf verdiende. De man die de meeste ὄστρακα achter zijn naam kreeg, moest de stad verlaten. In de loop der jaren werd het ostracisme een belangrijk middel in de machtsstrijd tussen politici onderling. Dat er soms bij binnenkomst van de vergadering voorgekraste scherven werden uitgedeeld met de naam van een politicus erop, zegt genoeg. Niet alleen de politieke besluitvorming, maar ook de rechtspraak werd in Athene door het volk gedaan. Athene kende een systeem van juryrechtbanken, waarbij de jury niet alleen besloot of de aanklacht terecht was of niet, maar ook de straf vaststelde. Jaarlijks werd er een groep van 6000 mannen aangewezen die voor dat jaar mogelijke juryleden waren, en wanneer zich een zaak aandiende, werd er een jury samengesteld. De grootte van die jury hing af van de ernst van de zaak en kon variëren van 201 tot 2501 leden.Een rechtbank heette δικαστήριον, genoemd naar de δικασταί (juryleden). De voorzitter was een door het lot aangewezen magistraat, maar die deed niets anders dan het woord geven en de tijd in de gaten houden. Een rechter zoals wij die kennen was er niet. Ook aanklagers of advocaten kende men niet. Een aanklacht werd altijd gedaan door een privépersoon, ook als het ging om een staatszaak. Iedereen — zowel aanklager als aangeklaagde — moest zelf zijn eigen zaak bepleiten, al waren er wel goede redenaars die tegen vergoeding een overtuigende speech wilden schrijven.De rechtbanken waren voor de gewone burger de enige manier om protest aan te tekenen tegen het handelen van de leiders van de πόλις of tegen besluiten van de volksvergadering. Veel rechtsRechtspraak44thema 9 atheneDoor een ostracisme in 471 v. Chr. werd de belangrijke politicus en generaal Themistokles verbannen. Op al deze ostraka is zijn naam gekrast.1515101520253035ἡ δίκη1 recht(spraak)2 rechtszaak3 vonnis, straf1ὁ δεσπότης, -ουmeester, heer des huizes2κατακλείωopsluiten3εἰκός (ἐστι)1 het is hoogst- waarschijnlijk2 het is passend4ὁ φιληλιαστής, οῦjuryverslaafde6δικάζωrechtspreken, beslissenὁπόταν (ὁπότε ἄν) + con(telkens) wanneerὁπότεwanneer, toen7ναίja, waarachtigκαταδικάζω + genveroordelen8εὐδαίμων, -ονgelukkig9ὁ ὀβολόςmuntje10ἡ μανίαwaanzin, razernij11ὁ ὕπνοςslaapφροντίζω + genbezig zijn met, zorgen voorἡ ψῆφοςstem(steen)12δείδω herhvrezenκαθεύδωslapen13ἔλαθονaor van λανθάνω14πειράομαιproberen16ἔδρασαaor van δράωδράω herhdoen, handelen19ὁ οἰκέτης, -ου(huis)slaaf20δῆταzeker, werkelijkμηχανάομαιeen list verzinnenηὕρηκαik heb (het) gevonden21ὁ κύων, κυνός herhhond22ὁ ἕτερος … ὁ ἕτεροςde ene ... de andereὁ τυρόςkaas23αἰτιάομαιbeschuldigenἀπολογέομαιzich verdedigen24ἡ τυρόκνηστις, ιδοςkaasraspἡ χύτραaarden potἐκλήθηνaor pas van καλέω25μαρτυρέωgetuigenis afleggen26μῶρος, α, ονdwaas31λυπηρῶς bijwverdrietigβαΰζωblaffen, janken32ὁ δικαστής, -οῦrechterὁ φεύγων, οντοςaangeklaagde (juridische term)34κνυζέομαιjanken, jammeren35ὁ κυνοδικαστής, οῦhondenrechterδικηΣωσίας Ὦ Ξανθία, ἤδη ἔμαθες ὅτι ὁ δεσπότης τὸν πατέρα κατέκλεισεν ἐν τῇ οἰκίᾳ ;Ξανθίας Οὔπω ἔμαθον, ἀλλ’ εἰκός γ’ ἐστὶ τοῦτο· ὁ γὰρ γέρων φιληλιαστής ἐστιν.Σωσίας Φιληλιαστής ; Τί λέγεις ;Ξανθίας Φιλεῖ μόνον δικάζειν. Ὁπόταν δίκας δικάζῃ — ναὶ δὴ ὁπόταν τινὸς καταδικάζῃ — ἀληθῶς εὐδαίμων ἐστὶν ὁ ἀνήρ. Ἐπειδὰν δὲ τὸν τῶν τριῶν ὀβολῶν μισθὸν λάβῃ, οἴεται πλούσιος εἶναι. Ἀλλὰ διὰ ταύτην τὴν μανίαν καὶ ἐν ὕπνῳ ἐφρόντιζε τῶν ψήφων καὶ τέλος ὁ υἱὸς ἔδεισε μὴ οὐκέτι καθεύδοι. Ἀλλ’ ὁπότε κωλυθείη ἐξέρχεσθαι, μάλ’ ὠργίζετο καὶ λαθὼν ἐκφεύγειν ἐπειρᾶτο. Νῦν οὖν φυλάττωμεν αὐτόν, ἵνα μὴ ἀποφεύγῃ.Σωσίας Ἀλλὰ τί δράσωμεν, ὅταν αὖθις δικάζειν βούληται; Ξανθίας Ἐνθάδε μένων ἂν δικάζοι.Σωσίας Περὶ τίνος ; Μὴ ἡμῶν τῶν οἰκετῶν;Ξανθίας Οὐ δῆτα, ἀλλὰ μηχανῶμαι … Ηὕρηκα· τοῖς κυσὶ τοῖς τοῦ οἴκου ἂν δικάζοι· εἰ γὰρ ὁ μὲν ἕτερος κύων τὸν ἕτερον κλέψαι τυρὸν αἰτιῷτο, ὁ ἄλλος ἀπολογοῖτ’ ἄν. Καὶ ἡ τυρόκνηστις καὶ αἱ χύτραι κληθεῖεν ἄν, ἵνα μαρτυρῶσιν.Σωσίας Μὴ μῶρος ἴσθι· αἱ γὰρ χύτραι οὐ δυναταί εἰσι λέγειν.Ξανθίας Ἀλλ᾽ εἰ δυναταὶ ἦσαν, ἡδέως ἂν ἐμαρτύρουν. Τὰ δὲ τέκνα τὰ τοῦ ἀπολογουμένου κυνὸς παρείη ἄν, καὶ ἐπειδὰν λυπηρῶς «αὗ, αὗ» βαΰζωσιν, ὁ δικαστὴς τὸν φεύγοντα οἰκτίζοι ἄν. Ἀεὶ γὰρ οἰκτίζουσιν οἱ δικασταί, ὅταν τὰ τέκνα κνυζῆται. Ἀλλ’ αὐτίκ’ εἰσερχώμεθα καὶ δίκην καλῶμεν. Εἴθε κυνοδικαστὴς γένοιτο ὁ γέρων...Next >